37.DW "Zakon Feniksa"

O wędrownictwie

Wędrownicy to najstarsza grupa wiekowa w ZHP, skupiająca osoby w wieku 16-21 lat. Charakterystyczną formą aktywności wędrowników jest praca nad sobą, czyli ciągłe doskonalenie się, szukanie miejsca w społeczeństwie oraz służba. Drużyny wędrownicze cechują się dużą samorządnością, a drużyny jest wybierany przez grupę.

Prawo i Przyrzeczenie Harcerskie są dla wędrowników wartościami, które akceptują i przyjmują ze świadomością stawianych im wymagań. Wędrownicy kierują się również ideałami zawartymi w Kodeksie Wędrowniczym oraz dewizie wędrowniczej “Wyjdź w świat – zobacz – pomyśl – pomóż, czyli działaj”, która nawołuje do aktywności, pracy nad sobą, służby i szukania swojego miejsca w społeczeństwie.

Charakterystyczną formą aktywności dla wędrowników jest służba (wolontariat) realizowana wewnątrz ZHP oraz poza organizacją. Ważne są też zadanie podejmowane indywidualnie lub zespołowo o charakterze wyczynu oraz wędrówki. Wyczyn nie powinien być rozumiany tylko w aspekcie fizycznym, ale również intelektualnym.

Program pracy drużyny powstaje w oparciu o potrzeby poszczególnych wędrowników oraz potrzeby społeczności lokalnej. Na program drużyny wędrowniczej składają się m.in. wyjazdy na biwaki, obozy letnie i zimowe, realizowane zadania indywidualne (stopnie harcerskie i sprawności), zadania zespołowe (znaki służb), odznaki i uprawnienia. Celem tych działań jest wychowywanie młodego człowieka, czyli wspieranie go we wszechstronnym rozwoju, przez stawianie mu wyzwań.

Śródroczna działalność drużyny prowadzona jest na zbiórkach i akcjach przeprowadzanych przez drużynę lub patrole, zastępy. Wszystkie działania są ujęte w planie pracy, który jest tworzony przez wszystkich wędrowników w drużynie.

Charakterystyczną rzeczą dla drużyny wędrowniczej jest zasada Primus Inter Pares. Zgodnie z nią, wszyscy w drużynie mają takie samo prawo podejmowania decyzji, ale też obowiązek wychodzenia z inicjatywą. Oznacza to, że drużynowy jest wybierany przez członków drużyny wędrowniczej. Drużynowy powinien dawać przykład i być liderem w pracy nad sobą. Jednocześnie dba o indywidualny rozwój wędrowników.

Charakterystycznymi formami pracy dla osób w wieku 16-21 lat w ZHP są zadania o charakterze wyczynu oraz wędrówki. Wędrownicy biorą udział w grach terenowych, rajdach, biegach na orientację, grach zespołowych, projektach zespołowych, formach dyskusyjnych, seminariach, organizacji wystaw czy prelekcji.

Dewiza wędrownicza

Wyjdź w świat, zobacz, pomyśl – pomóż, czyli działaj.

Kodeks wędrowniczy

  1. Być wędrownikiem to niemała sztuka, a dostępna tylko dla tych, którzy posiadają prawdziwie harcerską postawę. Wędrownikowi nie wystarcza znajomość miejsca zamieszkania, wędrownika ciekawi świat, wędrownik, patrząc w swą przyszłość, pragnie odnaleźć własną ścieżkę.
  2. Wędrowanie to znacznie więcej niż przemierzanie kilometrów czy wytrwałość fizyczna. To sztuka wchłaniania życia, które nas otacza, to oczy i uszy otwarte, to tajemnica współodczuwania przyrody i człowieka. Wędrówką nie będzie przyspieszony tupot nóg, nadmiar krzykliwego humoru, lecz właśnie cisza wśród ciszy lasu, skupienie wobec wschodów czy zachodów słońca. To wyczucie wędrownik łatwo odszuka w sobie.
  3. Wędrownik - jest zawsze gotów nieść pomoc
  4. Wędrownik - jest przyjacielem całego świata. Wędrownika ciągnie siła nieprzeparta w dal na coraz to nowe, nieznane szlaki, nie pozwala zastygnąć mu w wygodnym, osiadłym życiu, toczącym się zbyt wolno.
  5. Wędrownik - spostrzega urok życia wszędzie, gdziekolwiek się znajdzie, gdyż odkrywa to, czego inni w pozornej monotonii codziennych dni dopatrzyć się nie umieją. Wędrownik zna radość trudnych zwycięstw, urok przyrody, piękno zdobywania samotnie niewydeptanych ścieżek.
  6. Wędrownik - stale uprawia wędrówki, wędruje w zimie, w lecie, na wsi, w mieście, tropi miejsca, gdzie może być pożyteczny. Drogę jego wędrówki wyznaczają wartości zawarte w Prawie i Przyrzeczeniu Harcerskim.

Symbolika

Symbolem wędrowników jest watra wędrownicza.

Znajduje się on na naramienniku wędrowniczym, będącym odznaką zdobywaną przez wędrowników.

Na ten symbol składa się ognisko ułożone w sposób skautowski na tzw. długie palenie. Tworzą je trzy skrzyżowane polana i znajdujące się nad nimi trzy płomienie.

Symbolika poszczególnych elementów watry:

  1. Ognisko - symbol ciepła, bliskości, więzi, domu, rodziny, wiedzy, energii.
  2. Kolor zielony - oznacza, że wszystkie niżej wymienione punkty powinny odbywać się na tle harcerskiego życia.
  3. Pierwsze polano - oznacza służbę. Wędrownik wychodzi w świat i szuka miejsca, w którym może pomóc innym. Jest przez to pożyteczny, nie zamyka się tylko w swoim środowisku.
  4. Drugie polano - oznacza "szukanie miejsca w społeczeństwie"- wędrownik to nie tylko harcerz ale także osoba, która spełnia funkcje w rodzinie, szkole czy pracy. Wędrownictwo ma służyć przygotowaniu się do życia w świecie- dążenie do samorealizacji poza środowiskiem harcerskim.
  5. Trzecie polano Watry - symbol samodoskonalenia się - wędrownik potrafi dążyć do tego by być coraz lepszym człowiekiem. Wyznacza sobie cele do których uparcie dąży.
  6. Najmniejszy płomień Watry - "siła ciała" - wędrówka jest wysiłkiem fizycznym, który wyrabia silną wolę. Wędrownik stara się przekroczyć granice swoich możliwości fizycznych.
  7. Środkowy płomień symbolizuje "siłę rozumu"- oznacza to wędrówkę po świecie wiedzy i różnych zainteresowań.
  8. Najwyższy płomień oznacza "siłę ducha" - podczas życiowej wędrówki kształtuje się umysł, wędrownik dąży do poznania prawdy i Boga.